Gdy byłem kimś innym to opowieść o tym, jak racjonalny do szpiku kości, konkretny człowiek Zachodu staje w obliczu spraw, których konwencjonalna nauka wytłumaczyć nie może. Wydarzenie o charakterze paranormalnym – pozornie nieznaczące – staje się dla autora początkiem systematycznego, drobiazgowego śledztwa. Warstwa historyczno-reporterska tej książki jest – niezależnie od stosunku czytelnika do zjawisk nadprzyrodzonych – po prostu fascynująca. Ale w tej książce jest też coś więcej. Allix wykorzystuje swój reporterski warsztat do opisania spraw pozornie niemożliwych do zgłębienia. Opisuje drogę, jaką przebywa, przemianę, która w nim zachodzi. Zastanawia się, jakie znaczenie miała wizja, której doświadczył. Czy Alexander Herrmann chciał mu coś przekazać? A może Allix wyruszył w drogę, by spotkać się z potomkami esesmana i pomóc im przepracować ich własne traumy, problemy, zmierzyć się z niełatwym dziedzictwem?

Książkę Gdy byłem kimś innym można czytać na wiele sposobów. Można czytać z wypiekami na twarzy o konkretnym śledztwie, które pchnęło Allixa do podróży przez całą Europę. Można skupić się na jego przemianie duchowej. Można koncentrować się na ukazywanych przez autora źródłach hańby, która w 1939 roku spadła na całą Europę za sprawą fanatyków, którzy podpalili świat. Można uwypuklać to, jak bardzo różnimy się od nich. Albo dostrzec, jak wiele nas z nimi łączy.

W każdym razie warto sięgnąć po tę książkę. Opisuje historię tym bardziej niesamowitą, że przecież wydarzyła się naprawdę. I mówi bardzo wiele o świecie, który nas otacza.

Może nawet więcej, niż byśmy chcieli.

Przeczytaj całą recenzję tutaj: https://www.granice.pl/recenzja/gdy-bylem-kims-innym/35961

Książka wywiera na czytelniku niesamowite wrażenie. Można odbierać ją jako zwyczajne śledztwo, niosące ze sobą zbieg wielu, nachodzących na siebie okoliczności. Jednak, gdy głębiej ją przeanalizujemy, możemy dostrzec w niej dużo, dużo więcej niż nam się wydaje… Można tę książkę odczytywać na różnych poziomach. Z jednej strony mamy zdarzenie paranormalne, tę wizję, jakiej doznaje Stéphane Allix podczas jednej z medytacji. Jak się okazuje, doprowadza go ona do człowieka, który rzeczywiście istniał – jest to więc intrygujące. Sprawia, że zbiegi okoliczności przestają nimi być.

Czy faktycznie możemy doszukiwać się „życia po życiu”? Czy jest prawdopodobne, że kiedyś kroczyliśmy już po tej ziemi, ale w zupełnie innym ciele?

Te kwestie wciąż są dla nas zagadką, jednak nie można zaprzeczyć, że zostają w głowie na długo.

Przeczytaj całą recenzję  TUTAJ

Muszę przyznać, że przez dużą część tej książki nie doceniałam jej. Dopiero w drugiej jej połowie zaczęłam rozumieć jak ta książka jest dobra i moje wcześniejsze odczucia  były spowodowane  nastawieniem. To historia o podroży w głąb siebie, o prawdzie w jaką ciężko jest nam uwierzyć. Bardzo podobały mi się tu liczne przemyślenia Stephana, takie naprawdę głębokie i poruszające myśli, można tu zaznaczyć i przytaczać tyle pięknych i ważnych fragmentów, że głowa mała. Mamy tu nie tylko filozoficzne przemyślenia, ale także prywatne śledztwo bohatera, jego stopniowe odkrywanie prawdy i wątek paranormalny, który to właśnie przyciągnął mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Z całą pewnością teraz doceniam i polecam.

Przeczytaj całą recenzję  TUTAJ

Balansując pomiędzy światem umarłych a światem żywych, cofając się przeszło 75 lat w świat reżimu hitlerowskiego, czytelnik doświadcza czegoś niewyobrażalnego. Zapis tego emocjonującego śledztwa wywołuje ciarki na ciele. Chęć poznania losu człowieka z wizji jest szalenie przyciągająca, wręcz uzależniająca. Poznajemy intymne wspomnienia rodzinny nazisty, z którym autor czuje nierozerwalną więź. Szczegółowo prowadzone śledztwo autora książki przybliża do świata umarłych, ukazuje jak poznać siebie, radzi czy wierzyć snom oraz swojej intuicji.

Przeczytaj całą recenzję  TUTAJ